Maria: Leren vertrouwen op mijn lichaam
Maria is docent op een middelbare school en woont alleen in een klein appartement in de stad. Ze houdt van lezen, wandelen en tijd doorbrengen met vrienden. Maria’s slaapproblemen begonnen na een ingrijpende periode in haar leven, waarin ze te maken kreeg met een scheiding en de zorg voor haar zieke moeder. In dit verhaal vertelt ze hoe haar zoektocht naar oplossingen haar leven heeft veranderd.
Voorgeschiedenis: Het begin van mijn slapeloosheid
Mijn slaapproblemen begonnen vier jaar geleden. In een periode vol stress en verdriet leek slapen ineens onmogelijk. Ik kon uren naar het plafond staren, mijn hoofd vol piekergedachten. Ik voelde me voortdurend moe, maar zodra ik in bed lag, leek mijn lichaam te weigeren om te rusten. Het werd een vicieuze cirkel: hoe harder ik probeerde te slapen, hoe slechter het ging.
De eerste stappen: Het zoeken naar antwoorden
In het begin dacht ik dat ik het zelf kon oplossen. Ik probeerde van alles: geen schermen meer voor het slapen, een warme douche, speciale kussens. Maar het hielp allemaal niet. Uiteindelijk ben ik naar mijn huisarts gegaan, die me doorverwees naar een praktijkondersteuner. Die luisterde goed en stelde me voor om ontspanningstechnieken te proberen, zoals ademhalingsoefeningen en progressieve spierontspanning.
Hoewel ik me rustiger begon te voelen, bleef ik ’s nachts wakker liggen. Een vriend raadde me aan om een slaapcursus te volgen. Hier leerde ik hoe belangrijk het is om een vast slaapritueel te ontwikkelen en overdag mijn energie op peil te houden zonder dutjes of overmatig cafeïnegebruik. Maar de echte doorbraak kwam toen ik ontdekte dat ik mijn relatie met slaap moest veranderen.
De omslag: Accepteren in plaats van vechten
Tijdens de slaapcursus leerde ik dat het oké is om een slechte nacht te hebben. Dat inzicht was voor mij een keerpunt. In plaats van te vechten tegen slapeloosheid, leerde ik om het te accepteren. Ik begon met mindfulness en leerde mijn gedachten los te laten. Soms, als ik niet kon slapen, stond ik op om rustig te lezen of te tekenen in plaats van gefrustreerd in bed te blijven liggen.
Hoe het nu gaat
Ik slaap nog steeds niet elke nacht acht uur, maar dat hoeft ook niet. Ik vertrouw nu op mijn lichaam en weet dat een slechte nacht geen ramp is. Mijn energie is teruggekomen, en ik voel me sterker, niet alleen fysiek maar ook mentaal. Mijn nachten zijn rustiger geworden omdat ik de druk om te slapen heb losgelaten.
Boodschap aan anderen
Mijn advies aan anderen is om niet te lang te wachten met hulp zoeken. Slapeloosheid kan zo’n groot deel van je leven beïnvloeden, maar er zijn echt oplossingen. En het begint met begrip: slaap is geen strijd, maar een proces van vertrouwen.
Iedere persoon is uniek, met een eigen achtergrond en ervaringen. Wat voor de een effectief is, kan voor een ander minder goed werken. Raadpleeg je (huis)arts om de beste keuzes te maken.
Terug naar het overzicht met ervaringsverhalen
.jpg)
